Cellocan Ecrin

Emzik Kullanmıyoruz...

Bebeklerin %85'inin emzik kullandığını söylerler ama benim kızımın emziğe olan düşkünlüğü 1 dakikadan fazla sürmemiştir. Zaten verip vermemekte tereddüt ediyordum. Kızı emziksiz susmayan uyumayan bir arkadaşımdan dolayı tecrübe sahibi olmuştum. Kararı kızım verdi. Yine de ağzına emzik almış bir fotoğrafını çektim tabiki. Yani siz bakmayın fotoğrafta emzikli olduğuna... Emzik kullanmayan bebeğin parmak emebileceğini söylüyorlar. Evet geçici bir süre parmağımızı da emdik ama kötü alışkanlıklarımızın fotoğrafını ayrıca çekmiyoruz. :)

Aileden Kareler

İlk uykularımızdan Görüntü

Gündüzleri uyumayı sever, geceleri uyku bilmezdin ilk günler. Gündüz uykun o kadar uzun sürerdi ki 2 saatten sonra zorla uyandırıp emzirmeye çalışırdım seni...

Ya kolunun üstüne yatar yada

 kolunu iki yana açar öyle uyurdun :)

İlk Banyomuz

İlk Banyomuzu tabiki anneanne yaptırıyor. Genel olarak banyolarımız neşeli ve mutlu geçiyor...

Ecrin Yağmur'a İlk Mektup

Merhaba Sevgili Kızım ve Blogu,

Sana ve bloguna merhaba derken, senin için yazmış olduğum mektup ilk kaydımız olsun istedim. Sen doğmadan sana yazılan... Sana kavuşmanın özlemiyle yazılan... Sen kokan... Ben kokan... Biz kokan...

Baban ve ben 12.06.2005 tarihinde evliliğe imzamızı attık. Evliliğe alışmak, hayata alışmak, yaşam kalitemizi yükseltmek derken nihayet mutluluğumuz bir bebekle renklendirmek istedik. Yani seni bekliyorduk geçen 3,5 yılın ardından...

Hem endişeli hem sevinçli olarak DR. Nazlı Hanım' ın yanına gittim. "Hamile olup olmadığımı öğrenmek için geldim" dediğimde gözlerime bakarak "HAMİLESİN SEN" dedi... "Işık var gözlerinde..." Yapılan testler sonucu artık yalnız olmadığımı senin de benimle olduğunu öğrendim(21.03.2008). Öyle tuhaf bir duygu sardı ki bedenimi tarifi imkansız; gülmelimiydim, ağlamalımıydım... Şimdiden doğman için sabırsızlanmaya başlamıştım.

Seni düşüne düşüne işyerine geldim. Şimdi babana nasıl haber vermeliydim. Akşamı bekleyemezdim çünkü içim içime sığmıyordu. 3 kişilik bir aile olduğumuzu öğrenince baban da çok mutlu oldu.

Önce anneannene haber verdik varlığını. Babaannene de gidip Sürpriz yaptık. Çünkü doğumgünü hediyesi olacaktın onun için.

Çok zor geçmedi ilk aylarımız seninle ama çok uykumuz oluyordu. Akşam yemeğimizi yedikten sonra televizyon başına geçerdik. Filmin ilk reklamında biz kesinlikle uyuya kalırdık. Canımız çok fazla Bir şey istemedi. Yani babana naz yapamadık anlayacağın. Ne kadar rahat bir hamilelik yaşıyoruz derken son aylarda zorlamaya başladın beni bitanem. Artık seni taşıyamıyordum. Daha dört aylıkken sekiz aylık olduğunu sanıyorlardı. Dört aylık olduğunu söylerken ikiz olduğunu düşünüyorlardı. Sen tahmin et artık karnımı :)

Doğum zamanım yaklaşıyordu. 26 Kasım 2008'de sana kavuşmayı bekliyorduk. Dr. Hülya Hanım, son kotrolumuzde her an gelebileceğini, olmadı 28 Kasım 2008 de doğuma gireceğimizi belirtti. 28 Kasım 2008 yani babanın doğum gününde... Ama sen durur musun yerinde; 26 Kasım da saat 04,00 civarında ilk belirtilerini göstermeye başladın. Zaten uykuya dalamamıştım bi türlü, Soğuk soğuk terlemeler olmuştu. Sonra kusmalar, hafif hafif sancılar... Hastaneye gittiğimizde doğumun başladığını öğrendik. Önce serum verdiler bize senin de beslenmen için. Tabi ardından korkudan olsa gerek sancımız da kesildiğinden suni sancı için ilaç verdiler. Sancılar çok zorladı beni. Ama sonunda sana kavuşacağımın tesellisi ile çekmeye razı oluyordum. Nihayet saat 14.15 te ilk ağlayışına, dünyaya ilk bakışına, ilk nefes alışına şahit olmuştum. 3830 gr ve 53,5 cm olarak dünyaya gözlerini açmıştın. Ve meleğim çok güzel çok şeker bir bebektin...

Şimdi kollarımda olmanın mutluluğunu yaşarken, zaman zaman da karnımda oluşunu düşünmüyor özlemiyor değilim bitanem. O tekmelerin, kıpırdamaların... Doğman için sabırsızlandığım gibi büyümen için sabırsızlanmayacağım... Dolu dolu yaşayacağız günlerimizi.. Rabbimiz izniyle büyüyeceksin zaten ama bir daha bu kadar küçük olamayacaksın... Benim nazlı mı nazlı, inatçımı inatçı, Zeytin gözlü kızım...

Ecrin'immm... Yağmur'umm... Seni çok seviyorum... Seni çok seviyoruz...